Shqetësimet lidhur me Sigurinë e Grave në Kosovë

Dhuna në bazë gjinore paraqet një kërcënim të madh të sigurisë për gratë dhe vajzat në Kosovë, siç dëshmohet nga numri në rritje i dhunës në bazë gjinore dhe vrasjeve të grave në vitet e fundit. Pavarësisht rritjes së dukshme të rasteve të raportuara të dhunës në familje gjatë viteve të fundit në Kosovë, numri i rasteve të pa raportuara të dhunës në bazë gjinore mbetet i lartë për shkak të faktorëve kompleksë socio-ekonomikë që kontribuojnë në këtë fenomen. 

Besimi i grave në institucionet e sigurisë dhe drejtësisë është kritik për raportimin e dhunës në bazë gjinore. Megjithatë, butësia e sistemit gjyqësor ndaj autorëve dhe stërzgjatja e rasteve të dhunës në familje i dekurajon gratë të kërkojnë drejtësi. Ka mungesë të ndjeshmërisë dhe ekspertizës në mesin e autoriteteve të zbatimit të ligjit, veçanërisht në zonat rurale, për të trajtuar në mënyrë efektive rastet e dhunës në bazë gjinore. 

Mungesa e trashëgimisë pronësore tek gratë është një pengesë e rëndësishme për pavarësinë dhe sigurinë e tyre ekonomike. Përkundër dispozitave ligjore për të drejta të barabarta pronësore, gratë shpesh heqin dorë nga trashëgimia e tyre, duke i lënë ato me burime dhe mundësi të kufizuara kur përballen me dhunën. Kjo mungesë e autonomisë financiare i lë gratë në një situatë shqetësuese ku ato mund të ndihen të detyruara të kthehen te abuzuesit e tyre. 

Shumë gra tërheqin ankesat e tyre për dhunën në bazë gjinore për shkak të ndërhyrjeve të palëve të treta, shpesh nën presionin e familjes. Ka një tendencë në mesin e anëtarëve të familjes dhe zyrtarëve për të fajësuar gratë për raportimin e abuzimit, gjë që i dekurajon edhe më shumë ato që të kërkojnë ndihmë. Gratë që raportojnë dhunën në familje shpesh përjetojnë diskriminim të dyfishtë nga institucionet, shoqëria dhe familjet e tyre. 

Ka informacion të kufizuar për të drejtat dhe shërbimet mbështetëse të disponueshme për viktimat e dhunës në bazë gjinore në Kosovë. Mungesa e ndërgjegjësimit intensifikon ndjenjat e cenueshmërisë dhe përkeqëson ndjenjën e pafuqisë kur kërkon zgjidhje. Ka gjithashtu investime të pamjaftueshme në shërbimet mbështetëse për viktimat dhe në pasojat për autorët e veprave. 

Financimi i pamjaftueshëm dhe i paqëndrueshëm për strehimoret përbën një sfidë të rëndësishme për mbështetjen e të mbijetuarve të dhunës në familje. Pa burime adekuate, strehimoret bëjnë orvatje maksimale për të i ruajtur shërbimet thelbësore dhe për të i përmbushur kërkesat në rritje për shërbimet e tyre. Ekziston gjithashtu një mungesë e mbështetjes së qëndrueshme institucionale për viktimat, duke bërë që disa të kthehen te abuzuesit e tyre.